www.dawnygarnizonpoznan.fora.pl

major Misiaczek

Według mojej wiedzy, Rada Miasta podjęła już stosowną uchwałę. Żebyśmy więc nie strzelali "po chmurach"...

Yard

major Misiaczek napisał:

major Misiaczek · Wysłany: Czw 12:20, 06 Mar 2014 Temat postu:

Zadanie zostało wykonane. Smile

Grób rodzinny, w którym spoczywa również Witold Jeszke zlokalizowałem, symbolicznie uprzątnąłem i oznaczyłem przeniesioną z poprzedniego miejsca tabliczką. Aktualne miejsce to Aleja Zasłużonych RAZ 2 - L - 9. U jej wylotu przy kaplicy znajduje się grób Macieja Frankiewicza; "L" oznacza stronę lewą (patrząc w kierunku kaplicy) i znajduje się (idąc od pierwszej bramy przy ul. Grunwaldzkiej, licząc od Cmentarnej) na kilkanaście metrów przed stojącym centralnie krzyżem. Sąsiaduje z grobem gen. bryg. Krzysztofa Pajewskiego.
Zdjęcia wysyłam na priv.

Yard

W niedzielę 29,6. o godz 12,30 , ustawiamy tabliczkę na grobie Powstańca Wielkopolskiego na cmentarzu w Czempiniu.
Antoni Kiełbasiewicz, 13.1.1899r., zm. 29.6.1959r.
W armii pruskiej w 1918r.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim i prawdopodobnie w wojnie polsko-bolszewickiej.
W okresie międzywojennym kierownik? młyna w Czempiniu.
Prześladowany przez niemców w okresie II W.Ś.
Strażak OSP w Czempiniu.
Odznaczony:
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Wielkopolski Krzyż Powstańczy
Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich
Krzyż pam.Powstańca Broni TWP [?]

szukam danych by uzupełnić zapis !
Swoją obecność zapowiedzieli :
Very Happy

-ksiądz proboszcz
-przedstawiciel władz miasta Czempinia
-dwóch ludzi w mundurach Powstańców Wlkp.
-lokalne media
-osoby z Stowarzyszenia Przyjaciół i Sympatyków Ziemi Czempińskiej

major Misiaczek

Popytam, czy ktoś może pomóc w dodatkowych ustaleniach. W tym czasie będę niestety w dość odległych terenach. Wink

Yard

W dniu 29,06 [niedziela] o godz. 12:30 na cmentarzu w Czempiniu ustawiliśmy, przy grobie Powstańca Wielkopolskiego, pamiątkową tabliczkę.
Antoni Kiełbasiewicz
ur. w Wągrowcu 13.1.1899r., zm. 29.6.1959r. w Czempiniu.
Plutonowy Wojska Polskiego, Strażak Ochotniczej Straży Pożarnej w Czempiniu

W 1918r. w armii pruskiej. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. W Wojsku Polskim dosłużył się stopnia plutonowego.
W okresie międzywojennym był kierownikiem młyna w Czempiniu. Po wybuchu wojny Niemcy prześladowali go z powodu uczestnictwa w Powstaniu Wielkopolskim.
Po wojnie działał w Ochotniczej Straży Pożarnej w Czempiniu.
Odznaczony:
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Wielkopolski Krzyż Powstańczy
Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich
Krzyż pamiątkowy „Powstańca Broni” TPW

Tabliczka ustawiona przez Koło Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych i Stowarzyszenie Przyjaciół i Sympatyków Ziemi Czempińskiej

W tej małej uroczystośći udział brali:
-ksiądz proboszcz parafi czempińskiej
-pani burmistrz m. Czempinia
-rodzina Antoniego Kiełbasiewicza
-prezes O.S.P. + dwóch zastępców
-lokalne media
-mieszkańcy Czempinia
-kilka osób z Stowarzyszenia Przyjaciół i Sympatyków Ziemi Czempinskiej
-osóby z Koła Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej
-uroczystość uświetnił trębacz, który odegrał 2 znane podczas takich uroczystości utwory "Śpij kolego" i "Cisza".
[foto na odkrywcy Very Happy

]
cdn...

major Misiaczek

Gratulacje. Za tydzień (po powrocie z Pienin), zdam sprawozdanie z moich osobistych walk w sprawie upamiętnienia... wykorzystując do tego celu Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, czyli instytucję odpowiedzialną za działalność, którą m.in. Wy prowadzicie.
Cierpliwości. Wink

Yard

5 fotek z Czempinia.
[link widoczny dla zalogowanych]

Yard

Dziś, przy padającym deszczu , na cmentarzu na Junikowie w Poznaniu, ustawiliśmy tabliczkę o treści:

Jan Nepomucen Sławiński podpułkownik Wojska Polskiego.
Urodzony 13 maja 1895 r. w Ujeździe od Kcynią, zmarł 28 września 1981 r. w Poznaniu

Syn Michała i Wiktorii z domu Szweda. Ukończył szkołę powszechną w Kcyni, a następnie 6 klas gimnazjum męskiego w Nakle. W 1913 r. współtworzył Drużynę Skautową im. Tadeusza Kościuszki.
W maju 1915 trafił do batalionu zapasowego 49. PP w Deutsch Krone (Wałcz). Walczył na froncie zachodnim, był dwukrotnie ranny. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II kl.
Po kursie w Biedrusku awansowany do stopnia podporucznika.
16.12.1918 r. powrócił do domu. Zaangażował się w działalność niepodległościową w Kcyni i nawiązał łączność z polskimi władzami niepodległościowymi w Bydgoszczy i Poznaniu.
W noc sylwestrową 1918 r. licząca około 100 ludzi jednostka z Gołańczy, wsparta przez powstańców ppor. Leona Maternowskiego z Czeszewa oraz grupę około 40 powstańców kcyńskich dowodzonych przez ppor. Jana Sławińskiego, jeszcze przed północą zaatakowała dworzec kolejowy i po krótkiej walce rozbiła niemiecki oddział. Rankiem 1.01.1919 r. Sławińskiego obwołano komendantem powstania w Kcyni. W następnych dniach Sławiński wspierał działania zbrojne w okolicach Szubina. Koordynował także działania powstańcze na północ od linii Noteci. W maju 1919 r. baon kcyński, jako 2 batalion, włączony został w skład 9 Pułku Strzelców Wielkopolskich.
Od września 1919 r. walczył na froncie ukraińskim i białoruskim wojny polsko-bolszewickiej. W kwietniu 1920 r. awansowany na porucznika. Po zakończeniu działań wojennych w Wojsku Polskim pozostawał do końca 1923 r., nadal dowodząc 2. baonem 62. PP. w Bydgoszczy. W 1922 r. awansowany do stopnia kapitana.
Po przejściu do rezerwy poświęcił się życiu rodzinnemu i pracy na własnym majątku ziemskim i młynie w Białośliwiu. Udzielał się społecznie i przez jakiś czas pełnił funkcję miejscowego wójta.
Za działalność społeczną i kombatancką w latach 30. awansowany do stopnia majora rez.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany, objął dowodzenie nad 82. baonem wartowniczym w Bydgoszczy i jednocześnie dowodzenie Komendą Miasta, odpowiedzialną za obronę i porządek w mieście.
Wraz z 82. baonem przeszedł szlak bojowy od Bydgoszczy aż nad Bzurę. Został ranny pod Sochaczewem i dostał się do niemieckiej niewoli. W czasie wojny przebywał w oflagach w Itzehoe, Sandbostel, Lubecka i Woldenberg.
6.02.1945 r. powrócił do domu w Białośliwiu. Pracował fizycznie we własnym młynie, a po jego upaństwowieniu przez jakiś czas pozostawał bez środków do życia lub utrzymywał się z zapomóg. Po kilku latach państwo przyznało mu niewielką emeryturę. 22.12.1973 r. Sławińskiego awansowano do stopnia podpułkownika rez. Ostatnie lata mieszkał w Poznaniu.
Za zasługi dla Powstania Wielkopolskiego i na froncie wschodnim odznaczony:
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
Krzyżem Niepodległości
Krzyżem Walecznych
Srebrnym Krzyżem Zasługi
Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Odznaką Powstańca Wielkopolskiego

Tablica ustawiona przez KOŁO PRZYJACIÓŁ MUZEUM BRONI PANCERNEJ CSWL

cdn...

major Misiaczek

Kolejny piękny, uratowany dzięki Wam życiorys. Brawo!

Yard

I jeszcze Biedrusko.
[link widoczny dla zalogowanych]

Biedrusko, stry cmentarz garnizonowy.
Ciąg dalszy "Akcji Biedrusko".
W niedzielę na grobach polskich pancerniaków ustawiliśmy granitowe tablice.
Napis jak na tablicy orginalnej:
Kapral Leon Bartoszewski
Z Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej
zginął 5-8-1936 roku
żył lat 25
Druga tablica:
Kazimierz Surowiec
starszy strzelec panc.
Centrum wyszkolenia Broni Pancernej
żył lat 25
Zginął w nurctach Warty
w dn.21-6-1933r.
Prosi o modlitwę

Poprawiliśmy napisy na innych grobach, wyzbieraliśmy śmieci itp.

major Misiaczek

Widziałem i pozwoliłem sobie zamieścić również na naszej stronie: [link widoczny dla zalogowanych]

Piękna i pożyteczna akcja Kolegów z MBP CSWL trwa. Nam udało się ustalić, że był to cmentarz nieistniejącej od 1945 r. parafii Chojnica p.w. Ścięcia św. Jana Chrzciciela.
Do zapoznania się z historią tej parafii zapraszamy na [link widoczny dla zalogowanych]
W okresie międzywojennym, ks. Stanisław Wężyk, proboszcz parafii Chojnica, pełnił równocześnie obowiązki kapelana Garnizonu Biedrusko. Możliwe, że było tak wcześniej, jeszcze przed odzyskaniem niepodległości w 1918 r.
Ponadto dotarłem do doktoranta naszego UAM-u. Jest na tropie archiwów d. parafii Chojnica. Może uda się dokonać następne ustalenia.

Yard

Jutro [w piątek] po godz 15 , ustawiamy trzy tabliczki przy grobach Powstańców Wielkopolskich na cm. na Miłostowie.

Yard

Kolejne tabliczki ustawione na Miłostowie.

Kąkolewski Jan Zdzisław
Urodzony 23 XII 1893 w Pobiedziskach, zmarł 22 IX 1977 w Poznaniu.
Powstaniec wielkopolski, oficer piechoty WP, w konspiracji w ZWZ/NOW/AK/PAL

Syn Bronisława i Stanisławy. Ukończył gimnazjum w Poznaniu, następnie studiował w Królewskiej Wyższej Szkole Budowy Maszyn w Poznaniu oraz w Essen. Z obu tych uczelni wydalony za działalność niepodległościową. Od 1908 działał w Tajnej Organizacji Młodzieżowej w zaborze pruskim. Był m.in. komendantem organizacji niepodległościowej „Żuaw”. Od 1911 w Towarzystwie Kształcenia Młodzieży „Iskra”. Ukończył pierwszy kurs harcerski 08 IX 1912, był także organizatorem I Drużyny Harcerskiej im. W. Jagiełły w Poznaniu. W 1913 więziony przez władze pruskie. Po wybuchu I wojny światowej zbiegł na teren zaboru austriackiego z zamiarem wstąpienia do Legionów Polskich. Aresztowany w I 1915 i wydany władzom pruskim. Wcielony w V 1915 do pruskiego 19 pułku piechoty. Uczestniczył w walkach na froncie zachodnim. Podczas urlopu w 1918 złożył przysięgę w POW ZO Poznań.
Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim od momentu wybuchu. Po oswobodzeniu Poznania brał udział w walkach na froncie północnym jako komendant pododcinka. W Biedrusku ukończył kurs podchorążych i został awansowany do stopnia podporucznika. W IV 1919 jako adiutant poznańskiego baonu śmierci wyruszył na front wojny polsko–bolszewickiej pod Wilno. Od 16 IV 1919 dowódca 2. kompanii. Od 18 X 1919 służy w 6 PP Leg. na stanowisku dowódcy 2. kompanii. Awansowany 25 VI 1920 do stopnia porucznika służby stałej Od VI 1921 do I 1922 przebywa na kursie aplikacyjnym dla oficerów piechoty w Grudziądzu. W tym samym roku zweryfikowany przez MSW w stopniu kapitan służby stałej piechoty ze starszeństwem 1 VI 1919. Po powrocie do 6 PP Leg. mianowany dowódcą Szkoły Podoficerskiej 6 PP Leg. w Wilnie. Awansowany do stopnia majora służby stałej ze starszeństwem od 1 I 1928. Z dniem 1 II 1933 przeniesiony w stan spoczynku.
Działał w wielu organizacjach kombatanckich m. in. w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich.
W kampanii wrześniowej uczestniczył w obronie Warszawy gdzie 18 IX 1939 został ranny. Po zwolnieniu ze szpitala podejmuje działalność konspiracyjną w ZWZ. W okresie okupacji był między innymi: Komendantem Obwodu ZWZ Siedlce, w okresie VIII 1941 - IV 1943 Komendantem Okręgu „Cyryl” Narodowej Organizacji Wojskowej, Komendantem Inspektoratu Rejonowego AK Piotrków Trybunalski, od 1944 działał w Polskiej Armii Ludowej. Brał udział, w stopniu pułkownika, w Powstaniu Warszawskim. Ostatni stopień wojskowy generał bryg. – 1944 (w PAL).
Jan Kąkolewski jest patronem Szkoły Podstawowej w Pomarzanowicach.
Odznaczony:
Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari
Virtuti Militari kl.5
Krzyżem Niepodległości z Mieczami
Krzyżem Walecznych – 4 razy
Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Złotym Krzyżem Zasługi

Tablica ustawiona przez KOŁO PRZYJACIÓŁ MUZEUM BRONI PANCERNEJ CSWL

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Yard

Witam, zawiadamiam że:
W dniu 28.12.2014r [niedziela] o godz. 12:30 na cmentarzu w Wyskoci ustawimy, przy grobie Powstańca Wielkopolskiego, pamiątkową tabliczkę.
Dane Powstańca [treść tabliczki]:
Zygmunt Galiński,
5.04.1885 - 29.05.1933
Powstaniec Wielkopolski, oficer Wojska Polskiego.

Urodził się w Będzieszynie z rodziców Franciszka Galińskiego i Ludwiki z Brodzkich, właścicieli majątku ziemskiego w Będzieszynie.
Ukończył gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim oraz Wydział Rolny na Uniwersytecie w Lipsku.
Podczas nauki należał do tajnych, polskich organizacji patriotycznych.
Służył w wojsku niemieckim na froncie zachodnim i był w tych walkach wielokrotnie ranny.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego, w grudniu 1918 roku, utworzył oddziały powstańcze w Szamotułach.
Był komendantem powiatowym sił powstańczych. Wraz ze swoimi żołnierzami rozbroił załogę niemiecką we Wronkach oraz zajął obóz ćwiczebny w Biedrusku. Brał udział w walkach na obszarach: Wieleń, Czarnków i Chodzież.
Za udział w powstaniu został odznaczony Medalem Niepodległości i pośmiertnie Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
W 1919 roku został awansowany na dowódcę II Okręgu Wojskowego, a od 1920 r. został komendantem obozu jenieckiego w Kaliszu.
W Wojsku Polskim służył do 15 listopada 1921 roku.

Od roku 1922 z ramienia Skarbu Państwa został administratorem klucza baszkowskiego w powiecie krotoszyńskim.
W lipcu 1923 przejął dzierżawę majątku państwowego Wyskoć, znajdującego się pod patronatem Fundacji Sułkowskich w Rydzynie.
Społecznik i działacz lokalny, kierował Kółkiem Rolniczym, był członkiem Związku Ziemian, oraz prezesem Powiatowego Związku Oficerów Rezerwy.
Za pracę społeczną został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Zmarł nagle w Poznaniu.

Tablica ustawiona przez KOŁO PRZYJACIÓŁ MUZEUM BRONI PANCERNEJ CSWL
Obecność obiecali:
-ksiądz proboszcz parafi w Wyskoci
-rodzina Zygmunta Galińskiego
-przedstawiciel O.S.P. z Wyskoci i Turwi
-sołtys Wyskoci
-rekonstruktorzy w mundurach Powstańców Wlkp.
-lokalne media.

Tabliczka będzie ustawiona przez osoby związane z Kołem Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych.

Zapraszam!

W imieniu Koła Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej CSWL,
Jarosław "Yard" Dzikowski