www.dawnygarnizonpoznan.fora.pl

major Misiaczek

Kawał dobrej roboty. Jeszcze w latach 80-tych odwiedzaliśmy grób p. pułkownika na Starych Powązkach. Jego położenie jest określone na tablicy informacyjnej przed wejściem i w przewodniku/planie. Pomocne są również wyszukiwarki, np.: [link widoczny dla zalogowanych]
Śledziliśmy wielkopolską wyprawę do Warszawy. Wink

Yard

W niedzielę 1 września spotkaliśmy się na Cytadeli by odnowić napisy na nagrobkach i uporządkować mogiły pancerniaków, żołnierzy i Powstańców Wielkopolskich oraz oczyścić i odmalować napisy na pomniku 57p.p.
Ustawiliśmy też tabliczkę na grobie Powstańca Wielkopolskiego.
Pracowało 15 osób z Koła Przyjaciół MBP i SGRH "3 Bastion Grolman"
Foto pomnika 57 p.p. przed....
[link widoczny dla zalogowanych]
... i po poprawieniu napisów i Krzyża V.M.
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Grób plut. Henryka Hermana z 1 Pułku.Pancernego, godz 11.
[link widoczny dla zalogowanych]
Ok. godz.13 po wyczyszczeniu nagrobka i wykonaniu napisów.
[link widoczny dla zalogowanych]
Przy pracy.
[link widoczny dla zalogowanych]

Ustawiliśmy tabliczkę informacyjną na grobie Kawalera V.M i K.W.
Stanisław Szymandera
Porucznik Wojska Polskiego, Powstaniec Wielkopolski
Urodzony 15 kwietnia 1896, zmarł 2 grudnia 1923

Urodzony we wsi Kotów w powiecie śremskim.
Po ukończeniu szkoły (1896-1904) został szoferem i mechanikiem motorów samochodowych. 16 października 1912 roku powołany został do 1. kompanii 20 pruskiego pułku piechoty w Wittenbergu. 2 sierpnia 1914 roku, razem ze swą jednostka wyruszył na front. 27 lutego 1916 roku został ranny w lewą rękę. 30 maja awansowany na dowódcę plutonu karabinów maszynowych w 3 kompanii 20 pułku piechoty. 18 października 1917 roku od granatu ręcznego ranny w lewą rękę. 27 maja 1918 roku zraniony w prawy łokieć i przedramię.
5 stycznia 1919 roku przystąpił do Powstania Wielkopolskiego jako ochotnik. 18 marca mianowany dowódcą i kompanii CKM w 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich.
Od 1 stycznia do 3 marca 1921 roku był dowódcą batalionu szkolnego 14 DP. Następnie powrócił do 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej, gdzie pełnił różne funkcje m.in. dowódcy kompanii CKM od 3 marca 1921 roku i oficera sztabowego III baonu od 22 grudnia 1921 roku. Do końca służył w 56 PP, zmarł na gruźlicę.
Odznaczenia:
Virtuti Militari V klasy (nadane 19 grudnia 1920),
Krzyż Walecznych (nadany 1920),
Medal Niepodległości (nadany 1921)
Tablica ustawiona przez KOŁO PRZYJACIÓŁ MUZEUM BRONI PANCERNEJ CSWL
[link widoczny dla zalogowanych]
Niestety, nie znaleźliśmy informacji za co oficer otrzymał V.M. i K.W.

O następnych "akcjach" bedę informował kolegów w tym temacie, z wyprzedzeniem.
Są gotowe tabliczki do ustawienia w Kościanie , na Górczynie, na Miłostowie.

major Misiaczek

Kontaktowałem się już z Kolegami telefonicznie. Obiecali, że uprzedzą przed kolejną akcją. Ostatecznie robimy to samo i często w tych samych miejscach. Wink

Yard

Proponuje następną tabliczkę.
Cmentarz Junikowo , Poznań

Jan Brodzki (ur. 2 lutego 1902, zm. 2 stycznia 1980 w Poznaniu) – rotmistrz kawalerii, oficer Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych.

Syn Andrzeja Leopolda Brodzkiego. Przed 1926 został przydzielony do służby w 15 Pułku Ułanów Poznańskich. Wielokrotny mistrz jeździecki:
1926 - tytuł Mistrza Armii 3 DK na koniu ,,Jegomość’’.
1928 - zdobył I miejsce zespołowe w zawodach o Mistrzostwo Korpusu na koniu ,,Łatanym’’.
1929 - zdobył tytuł Mistrza Armii na koniu ,,Nelsonie’’.
1930 - zdobył w Warszawie tytuł Mistrza Armii na koniu ,,Mój’’.
1933 - zdobył III indywidualną nagrodę na koniu ,,Wiking’’.
1937 - zdobył tytuł I – go Wicemistrza Armii A.P. w Białymstoku, znowu na ,,Wikingu’’.

W kampanii wrześniowej 1939 dowodził szwadronem ciężkich karabinów maszynowych w 15 Pułku Ułanów Poznańskich. 8 września w ciężkie starciach z nieprzyjacielem pod Górkami Pęcławskimi został ciężko ranny i przewieziony do szpitala. Dowództwo nad szwadronem przejął porucznik Szymon Skorupski. 12 września na wieść o śmierci dowódcy pułku ppłk Tadeusza Mikke, Brodzki z niezaleczonymi ranami i dodatkowo ciężką anginą, wbrew opinii lekarzy, opuścił na własne życzenie szpital i wyruszył w kierunku miejsca stacjonowania Pułku. Po przybyciu na miejsce, 14 września, został oficerem sztabowym nowo utworzonej, z resztek pozostałych po walkach ułanów, Grupy Kawalerii generała Abrahama. 24 września odznaczony Krzyżem Walecznych. Wraz z ww. Grupą Kawalerii walczył w obronie Warszawy do kapitulacji 27 września. Trafił wówczas do oflagu. Po wojnie z uwagi na zdrowie został zdemobilizowany i jako inwalida wojenny mieszkał w Poznaniu. Tam też poślubił córkę swojego poległego dowódcy i po wielu latach tam też został pochowany.

za wiki
W spisie na wiki figuruje że otrzymał V.M. ale to trzeba sprawdzić.
+ mozna zobaczyć fotki na wiki i NAC

major Misiaczek

W wykazie odznaczonych VM rtm. Brodzki nie figuruje. Był jednym z bardziej rozpoznawanych oficerów "Piętnastki". Wybitny jeździec, doskonały oficer. Dobrze wspominany przez swoich kolegów. KW odznaczony 24.09.1939. Chętnie dodatkowo pomogę.

Yard

Uwaga.
Jutro [środa ] o godz. 16:45 spotykamy się przy wejsciu na cm. górczyński przy przystanku MPK.
Ustawiamy 2 tabliczki i poprawiamy napis.
kapitan Moellenbrock Tadeusz
gen. dyw. Edmund Hauser

major Misiaczek

Będę.

Yard

major Misiaczek napisał:

major Misiaczek

Informacje, na pewno zainteresują kolegów z 7. DAK-u, w którym, pod Milewskim, służył Józef Kubaś wspierając ogniem 15. PUP. Kawał dobrej roboty wykonują koledzy z KP MBP. Tym bardziej w świetle ostatniej akcji administracji na cmentarzu junikowskim.

Yard

W 30,10 w środę w godzinach wieczornych, 8 osób z Koła Przyjaciół MBP [Poznań] spotkało się na cmentarzu na Górczynie w Poznaniu.
Ustawiliśmy 2 tabliczki. Odnowiliśmy napis na płycie , ustawiliśmy kwiaty + znicze + biało-czerwone mini-flagi.
Do tej pory na tych nagrobkach nie było nic oprócz nazwiska i daty .
Grób Tadeusza Moellenbrocka zadbany.
Grób Edmunda Hausera - odnowiliśmy napis na płycie ,ustawiliśmy kwiaty+ znicze+ biało-czerwone mini flagi.
I napis na tablicy:

Edmund Hauser
Generał major cesarskiej i królewskiej Armii oraz generał dywizji Wojska Polskiego
Urodzony 23 grudnia 1868 w Bóbrce, zmarł 21 września 1949 w Poznaniu

Kształcił się we Lwowie i w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie. 22 grudnia 1885 rozpoczął zawodową służbę wojskową w Cesarskiej i Królewskiej Armii. W 1896 ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu. W 1914, w stopniu pułkownika, pełnił służbę w oddziałach operacyjnych sztabów armii austriackiej. Na froncie rosyjskim i włoskim był dowódcą pułku piechoty i brygady piechoty. Stopień generał majora otrzymał w lutym 1918 r., a pod koniec tego roku, jako jeden z ostatnich w Austro-Węgrzech, został nobilitowany, stąd niekiedy nazwisko w postaci "de Hauser".
27 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia. W pierwszej połowie 1919 był przewodniczącym Komisji Etatów Ministerstwa Spraw Wojskowych. W lipcu 1919 powołany został na stanowisko szefa Departamentu Personalnego M.S.Wojsk. 14 stycznia 1920 objął dowództwo Obozu Warownego „Toruń”. 23 września 1921 został dowódcą nowo powstałej 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach. W styczniu 1922 mianowany został zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. 7 listopada 1922 przeniesiony został na równorzędne stanowisko w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu. 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go na generała dywizji ze starszeństwem i 1. lokatą w korpusie generałów.

W czasie przewrotu majowego, pod nieobecność dowódcy okręgu gen. Kazimierza Sosnkowskiego, opowiedział się po stronie rządu i energicznie organizował dla niego pomoc, wysyłając do Warszawy wielkopolski 57 i 58 pułk piechoty. Od maja 1926 do marca 1927 był dowódcą Okręgu Korpusu Nr VII Poznań. Józef Piłsudski zaliczył go do generałów "zawalidróg". Z dniem 30 kwietnia 1927 przeniesiony w stan spoczynku.
Osiadł w Poznaniu, gdzie zmarł.
Ordery i odznaczenia:
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Walecznych
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918/20
Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości

Napis na tabliczce:
Tadeusz Moellenbrock
Ur. 29.05.1894 r. w Dzierzążnie, zm. 11.05.1976 r.

W kwietniu 1915 r. powołany do służby wojskowej, brał udział w I wojnie światowej jako żołnierz niemiecki. W 1918 r. zakończył służbę w stopniu sierżanta. Na wieść o wybuchu powstania udał się do Poznania, jednak tam sytuacja była już opanowana. Pojechał więc do Wrześni, gdzie formowano kompanię karabinów maszynowych pod dowództwem por. Alojzego Nowaka.
Wrzesińska kompania wyruszyła 7.01.1919 r. do Żnina. Jej zadaniem było zdobycie Szubina. Niestety, wskutek błędów oddziały polskie pod dowództwem Wiewiórowskiego poniosły klęskę. W obliczu tej klęski następny atak na Szubin (11.01.1919) został lepiej przygotowany, a uderzenie wykonano, przy użyciu większych sił, skutecznie.
Moellenbrock następnie pełnił służbę na froncie w Rynarzewie, później w Sokołowie pod Budzyniem i pod Chodzieżą oraz na froncie łabiszyńskim pod Jeżewem. 6.02.1919 r. objął, jako sierżant, dowództwo 2. kompanii ckm-ów w 2. batalionie (budzyńskim) 4. Płk. Strzel. Wlkp. po por. Alojzym Nowaku.
Dekretem nr 43 zamieszczonym w Tygodniku Urzędowym Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu nr 8 z dnia 25.04.1919 r. sierż. Tadeusz Moellenbrock został mianowany podporucznikiem. 26 lipca tego roku rozkazem Dowództwa Głównego Wojsk Polskich 4 P.S.W. wszedł w skład oddziałów walczących na froncie litewsko-białoruskim. Po przybyciu na front pułk wziął udział w ofensywie na Mińsk i Bobrujsk i kampanii gen. Żeligowskiego.
Rozkazem z dnia 31.01.1920 r. Moellenbrock został przeniesiony z batalionu zapasowego 58. pp. do centralnego oddziału zapasowego ciężkich karabinów maszynowych w Poznaniu.
Po wojnie bolszewickiej uzyskał awans na stopień porucznika (25.11.1920).
W roku akademickim 1923/24 ukończył studia w zakresie nauk prawnych na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, uzyskując w 1924 r. dyplom nauk prawnych. Następnie rozpoczął aplikację sądową w Wejherowie i zdał 23.02.1927 r. egzamin sądowy. W 1931 r. został mianowany asesorem sądowym Sądu Apelacyjnego w Poznaniu.
Brał udział w II wojnie światowej w stopniu kapitana, z przydziałem do Komendy Twierdzy Toruń, następnie Komendy Chełm Lubelski i Kowel.
Po zakończeniu kampanii wrześniowej wrócił do Inowrocławia, skąd po aresztowaniu i jednomiesięcznym pobycie w więzieniu uciekł do Generalnej Guberni, do Szczekocin w województwie kieleckim, później od 8.08.1944 r. w Krzelowie gmina Mstyczów. Wykonywał zawód adwokata aż do zakończenia wojny. Po wojnie wrócił do Inowrocławia, gdzie był adwokatem w kancelarii adwokackiej. Był członkiem Wojewódzkiej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy w latach 1945-1950 i 1956-1967, działaczem stowarzyszenia kombatanckiego oraz członkiem ZBoWiD od 19.11.1964 r., gdzie sprawował funkcję przewodniczącego Sądu Koleżeńskiego Oddziału.
Odznaczony:Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w dniu 10.01.1970 r. Krzyżem Walecznych nr 1982 w dniu 8.10.1921 r., , Krzyżem Powstańczym w dniu 25.01.1968 r.
Tablica ustawiona przez KOŁO PRZYJACIÓŁ MUZEUM BRONI PANCERNEJ CSWL

Yard

Propoycja nowej tabliczki.
"Jan Brodzki (ur. 2 lutego 1902, zm. 2 stycznia 1980 w Poznaniu) – rotmistrz kawalerii, oficer Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych.

Syn Andrzeja Leopolda Brodzkiego.
W 1925r uzyskał promocję w Oficerskiej Szkołe Kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.
Przed 1926 został przydzielony do służby w 15 Pułku Ułanów Poznańskich. Wielokrotny mistrz jeździecki:
1926 - tytuł Mistrza Armii 3 DK na koniu ,,Jegomość’’.
1928 - zdobył I miejsce zespołowe w zawodach o Mistrzostwo Korpusu na koniu ,,Łatanym’’.
1929 - zdobył tytuł Mistrza Armii na koniu ,,Nelsonie’’.
1930 - zdobył w Warszawie tytuł Mistrza Armii na koniu ,,Mój’’.
1933 - zdobył III indywidualną nagrodę na koniu ,,Wiking’’.
1937 - zdobył tytuł I – go Wicemistrza Armii A.P. w Białymstoku, znowu na ,,Wikingu’’.

W wojnie obronnej 1939r dowodził szwadronem ciężkich karabinów maszynowych w 15 Pułku Ułanów Poznańskich. 8 września w ciężkich starciach z nieprzyjacielem pod Górkami Pęcławskimi został ciężko ranny i przewieziony do szpitala. Dowództwo nad szwadronem przejął porucznik Szymon Skorupski. 12 września, na wieść o śmierci dowódcy pułku ppłk Tadeusza Mikke, Brodzki z niezaleczonymi ranami i dodatkowo ciężką anginą, wbrew opinii lekarzy, opuścił na własne życzenie szpital i wyruszył w kierunku miejsca stacjonowania Pułku. Po przybyciu na miejsce, 14 września, został oficerem sztabowym nowo utworzonej z resztek pozostałych po walkach ułanów, Grupy Kawalerii generała Abrahama. 24 września został odznaczony Krzyżem Walecznych. Wraz z ww. Grupą Kawalerii walczył w obronie Warszawy aż do kapitulacji 27 września. Trafił wówczas do oflagu. Po wojnie z uwagi na zdrowie został zdemobilizowany i jako inwalida wojenny mieszkał w Poznaniu. Tam też poślubił córkę swojego poległego dowódcy i po wielu latach tam też został pochowany.
Tablica ustawiona przez KOŁO PRZYJACIÓŁ MUZEUM BRONI PANCERNEJ CSWL"
W górnych rogach "obrazek" K.W. + odznaka pamiątkowa 15 P.U.P. + proporczyk pułku
Proszę sprawdzić i ew. uzupełnić
Za kilka dni idzie do druku.

major Misiaczek

Będę miał kilka drobnych uwag, ale usiądę wieczorem. Proszę, nie używajcie sformułowania "wojna obronna", bo się p. Rotmistrz w grobie przewróci! On i Jego koledzy, dostawali krwistej piany na samo hasło. Sad

nosferatu

Zamiast wojny obronnej, co proponujesz? Ja nie lubię kampanii wrześniowej, bo były walki w październiku. Wojna polsko-niemiecka też mi nie pasuje z uwagi na atak Armii Czerwonej. Jeśli masz jakiś naprawdę dobry pomysł, to chętnie będę używał...

Używa się jednak kampanii francuskiej 1940 roku.

major Misiaczek

Dla Nich była to kampania wrześniowa lub ew. kampania polska 1939. Wojna to II światowa, w skład której nasza kampania wchodziła. Wink

nosferatu

Ogólnie, to się zgadzam, ale kilkadziesiąt lat temu chyba Leszek Moczulski optował za wojną... i zatytułował swoją książkę "Wojna Polska".

Kampanie w wojnie są logiczne, ale pamiętajmy, że niektóre wojny weszły do II wojny światowej, np.: wojna japońsko-chińska toczona od 1937 roku lub wojna włosko-abisyńska toczona od roku 1935.
Jako szczególarz zwracam uwagę na dni 1-3 września, gdy była wyłącznie wojna polsko-niemiecka! Chociaż II wojna zaczyna się 1 września! Jest wojna grecko-włoska w latach 1940-41, najpierw toczona wyłącznie między tymi krajami, a potem przyłączyły się Wielka Brytania i Niemcy. Pisze się też raczej i mówi: "wojna na Pacyfiku" a nie "kampania na Pacyfiku".

Optuję za kampanią polską 1939 roku, albo tak jak Niemcy piszą: kampania w Polsce 1939 roku. Tylko Oddział Wydzielony WP majora Dobrzańskiego przeciągnął, jako niekapitulujący oddział WP, aż do 1940 roku... Hubal to prawdziwy pryszcz na naszych rozważaniach teoretycznych!

Weź może wywal cały ten offtopic, bo się robi ciekawy do jakiegoś wątku: Wojna czy kampania?